شهرداری پاریس، به روز سه‌شنبه (۳ فبروری ۲۰۲۱) اعلام کرد که با اکثریت آراء فیصله کرده است تا لوح یادبود احمدشاه مسعود، وزیر دفاع دولت مجاهدین، را در ناحیه‌ی هشتم شهر پاریس نصب کند. آرنو انگاچا، مشاور شهردار پاریس در امور بین‌المللی، در صفحه‌ی توییترش اعلام کرد که «۲۰ سال پس از قتل او، پاریس نخستین شهر جهان است که از این مبارز صلح که برای آزادی افغانستان و در برابر جهالت طالبان جنگید، تقدیر می‌کند».
وزارت خارجه افغانستان با پخش خبرنامه‌ای گفت که «اقدام شورای شهر پاریس برای نصب لوح یادبود از شهید احمدشاه مسعود در ناحیه هشتم آن شهر، که با رأی همه اعضای آن شورا اتخاذ شده است، نمایان‌گر عمق مناسبات دوستانه میان افغانستان و فرانسه است».
البته این تصمیم شهرداری پاریس، نخستین اقدام بین‌المللی در زمینه‌ی تقدیر از یک جنگ‌سالار و جنایت‌کار جنگی نیست. قبل از این، در هندوستان هم جاده‌ای به‌نام احمدشاه مسعود نامگذاری شده بود. در سان‌دیاگو، ایالات متحده، هم سال گذشته یک روز را به‌نام احمدشاه مسعود به‌شکل رسمی تجلیل کردند.
جنگ‌های داخلی در افغانستان، پس از پیروزی مجاهدین، هزاران قربانی نام‌دار و بی‌نام بر جای گذاشت. میلیون‌ها شهروند افغانستان بی‌خانمان شدند. مجبور به ترک وطن شدند. جان و مال و دارایی خود را از دست دادند. یکی از طرف‌های عمده‌ی درگیر در این جنگ ویران‌گر داخلی، احمدشاه مسعود، وزیر دفاع حکومت ربانی، بود.
شکی نیست که در جنگ داخلی افغانستان، کشورهای منطقه و جهان هرکدام مزدوران جنگی و جنگنده‌های نیابتی خود را داشتند. فرانسه یکی از این کشورها بود. مجاهدین، برخلاف آنچه امروزه تبلیغ می‌کنند، با پول و دالر و اسلحه‌ی بلوک غرب علیه حکومت نجیب و اسلافش جنگیدند. پیروزی مجاهدین بر کمونیست‌ها، درواقع پیروزی بلوک غرب بر اتحاد جماهیر شوروی بود.
جنگی که پس از ۸ ثور در افغانستان شروع شد، کابل و افغانستان را به ویرانه بدل کرد. قربانیان جنگ‌های داخلی در سراسر افغانستان هنوز هرج‌ومرج و بی‌نظمی و غارت و وحشتی را که مجاهدین و پس از آن طالبان به‌راه انداختند، از یاد نبرده‌اند. خانواده‌های زیادی هنوز غم و رنج عزیزان ازدست‌داده‌ی‌شان را فراموش نکرده‌اند. اما کشورهایی مختلف، از مزدوران‌شان در دوران جنگ داخلی افغانستان، به انواع و انحاء مختلف تقدیر می‌کنند. این به‌اصطلاح تقدیرهای بین‌المللی، درواقع، بی‌احترامی آشکار بین‌المللی به قربانیان جنگ‌های داخلی کشور است.
فرانسه و کشورهای دیگری که این‌گونه تجلیل‌ها و تقدیرهای مسخره و رقت‌انگیز از جنگ‌سالاران و جنایت‌کاران جنگی می‌کنند، درواقع خون هزاران قربانی که به‌دستور مستقیم یا غیرمستقیم این جنگ‌سالاران کشته و زخمی شدند، را پای‌مال می‌کنند و میلیون‌ها مهاجر بدبخت افغانستان در سراسر جهان، در نتیجه‌ی این جنگ‌ها، را به سخره می‌گیرند.
لازم است که مدافعان حقوق بشر و حقوق قربانیان، فعالان مدنی و رسانه‌یی و آن‌هایی که دل‌شان برای عدالت می‌تپد، در برابر این اقدام شهرداری پاریس اعتراض کنند. نگذارند که در قلب یکی از شهرهای بزرگ و تاریخی جهان، چهره‌ی زشت و منفور یک جنایت‌کار جنگی و عامل کشته و زخمی و مهاجرشدن هزاران شهروند افغانستان، لوح یادبود نصب شود. این، حداقل کاری است که عدالت‌خواهان افغانستان و جهان برای قربانیان می‌توانند انجام دهند.
اگر امروز فرانسه بتواند، بدون هیچ‌گونه مقاومت و انتقادی، برای احمدشاه مسعود در پاریس لوح یادبود نصب کند، فردا برای عبدالعلی مزاری در ایران و چندسال بعد برای گلبدین حکمت‌یار در اسلام‌آباد پاکستان لوح یادبود نصب خواهد شد. آنچه در این مسابقه‌ی رقت‌انگیز برای تجلیل و تقدیر از جنگ‌سالاران و جنایت‌کاران جنگی فراموش خواهد شد، خون و یاد و خاطره‌ی قربانیان خواهد بود.
***
